Robert Miles gaat alweer een tijdje mee. Wij kunnen ons nog goed herinneren dat de single Children uitkwam. Een wereldnummer dat deze Zwitserse dj in één keer op de kaart zetten. Nu is hij alweer toe aan zijn zevende studioalbum dat de tegendraadse naam Thirteen (Thirt3en) draagt.
Robert Miles is altijd wat experimenteel geweest. De stijl is soms dromerig, maar kan ook zeer hard zijn, zoals op het mixalbum Renaissance Worldwide London het geval is. Een album dat wij overigens helemaal grijs hebben gedraaid. Echt geweldig. Thirt3en gaat weer een hele andere kant op. Robert Miles heeft laten weten dat hij een nieuwe richting is opgegaan, omdat hij gewoon zijn gevoel wil volgen. Hij gaat niet direct een tweede jeugd tegemoet (zoals ook wel een midlife crisis eufemistisch wordt genoemd), maar heeft eerder een mooie balans gevonden in zijn muziek. Na al deze ietwat zweverige uitspraken, zijn we nog meer benieuwd naar het album.
Zelden hebben we zoveel moeite gehad met een recensie. Niet omdat de cd niet bevalt, maar eerder omdat er zo ongelooflijk veel te ontdekken is. Allereerst de stijlfusies. We horen niet alleen oude klanken van Miles terug, maar ook flarden Pink Floyd, Roger Waters, jazz-invloeden en wellicht nog een vleugje Airdrawndagger van Sascha. Het is een zeer intrigerende mix die wonderbaarlijk goed klopt als het van begin tot eind wordt gespeeld. Elk nummer loopt naadloos in elkaar over. Knap werk.
Tweede punt zijn de interessante ritmes die Robert Miles afwisselt. Meestal bestaat house uit een simpele vierkwartsmaat die eindeloos doorgaat. De afwisseling zit dan in de hi-hats, zang of melodielijnen. Miles gaat veel verder op Thirt3en. De gitaren, beats, melodieën achtergrondbegeleiding zijn echt één geheel, waardoor het album eigenlijk helemaal geen elektronisch gevoel meer heeft. Het voelt heel vloeibaar, melodieus, diepzinnig en ‘analoog’. We zouden bijna kunnen stellen dat Robert Miles een nieuw genre heeft gebracht.
Geef het album een kans. Wij hebben het zeker vier keer moeten draaien om het te begrijpen. De mix of fusie van stijlen is zo anders, dat het toch even moet wennen. Eenmaal gewend blijft het hangen en intrigeren. Echt een aanrader voor wie van experimentele muziek houdt.
Ik heb dit album nu 3 keer helemaal geluisterd, maar kan nog steeds geen goede mening erover geven. Het is ingewikkelde muziek, maar zeer de moeite waard. Ik zal het zeker nog paar keer moeten luisteren voordat ik een goede mening neer kan zetten, maar dat is geen straf. Het is als iets nieuws, iets wat ik nog nooit gehoord heb, maar wat ik graag wil leren kennen. Het is als een kunstwerk. Een ingewikkeld schilderij: hoe vaker je er naar kijkt, hoe intrigerender het wordt. Thirteen is een kunstwerk! Robert Miles de kunstenaar.
Mooie toevoeging. Zeer herkenbaar. Briljant album, maar niet toegankelijk. Na een keer of drie / vier draaien begreep ik het pas een beetje. Draai het album nu nog steeds zeer regelmatig. Met name ‘s avonds met het licht een beetje gedimd… :-).