Sennheiser heeft een paar jaar terug – in 2009 – de HD800 op de markt gezet. Een prachtige koptelefoon. Maar zonder ‘partner’ om hem aan te sturen. En zoals dat vaak gaat in het leven: met z’n tweeën kan je meer dan alleen. Kortom: er moest een HDVD800 komen om het geheel compleet te maken. Die is rond juni 2014 aangekondigd. Nu hebben we hem eindelijk binnen!
We krijgen een sobere doos op het bureau. Daarin een redelijk sober zilveren kastje met een glaasje in de bovenkap. Het laat zien wat er in de HDVD 800 verwerkt is. Niet veel zo op het eerste gezicht. Toch moet dat bedrog zijn, want op het front zien we redelijk wat mogelijkheden. Net als aan de achterzijde! Laten we eens verder gaan kijken.
Flexibel
De Sennheiser HDVD 800 kan vier hoofdtelefoons aansturen. Daarnaast kan het gewoon een gebalanceerd lijnsignaal uitsturen. Even de ingangen nalopen: u kunt maar liefst zes bronnen insturen: balanced in, single ended in, usb, optisch, coaxiaal en aes/ebu digitaal. Dat is nogal wat!
Jammer genoeg is alles met de hand bediend: er is geen afstandsbediening. Dat had de Sennheiser wel helemaal compleet gemaakt en binnen een prijskaartje van gemiddeld 1800 tot 2000 euro moet dat ook wel kunnen vinden we. Wellicht krijgt de opvolger het wel mee. U hebt dan namelijk direct een zeer nette voortrap voor uw hifisysteem. Toch weer een leuke bonus, nietwaar?
Perfect match
Sennheiser heeft de HDVD 800 als perfecte partner van de HD 800 ontwikkeld. Niet gek dat we deze unit dan ook testen in combinatie met de HD 800. Een koptelefoon die we eerder al hebben getest. Prachtig, maar bij de introductie wel wat prijzig. Maar ja: zoekt u een comfortabele, zeer neutrale hoofdtelefoon, dan zit u met de HD 800 wel goed. Uiteraard hebben we bij de test ook andere modellen ingezet. Denk aan een B&W P7, Grado SE80i en een vrij goedkope Sony.
Intern
We hadden eerlijk gezegd verwacht dat Sennheiser een pure klasse A versterker in dit topmodel zou verwerken. Waarom we dat verwachten, durven we niet te zeggen: het voelt gewoon goed. We zitten er echter helemaal naast. De HDVD heeft geen klasse A versterker. Onder de heatsink zit een chipversterker waarover Sennheiser geen woord rept. We zien alleen dat hij zowel single ended als balanced kan aansturen. En dat is ook op het front te zien.
Op fora wordt overigens ook behoorlijk gediscussieerd over het type versterker. Niemand weet het zeker, maar het moet bijna wel klasse-D zijn, aangezien het kastje niet meer dan lauw wordt Ook over een lange periode. Klasse A zou veel te heet worden bij een paar dagen actief zijn.
Even verder over de specificaties. De dac-chip (Burr Brown, zal wel de 1792 zijn) werkt op een maximale samplingrate van 24 bit / 192 kHz. De usb-input kan dat ook gewoon aanleveren, dus dat zit allemaal wel prima. Helaas kunnen we de unit niet zomaar openen om een blik te werpen in het binnenste. USBLyzer laat ook niet zien wat voor usb-input Sennheiser gebruikt (wel dat het isochroon / asynchroon zijn werk doet), aangezien ze alles voorzien hebben van hun eigen naam. Netjes, maar in dit geval niet handig voor ons, omdat we nu niet kunnen achterhalen wat voor chips ze gebruiken. Niet erg: het gaat uiteindelijk om de klank.
Spelen maar!
We pakken de meegeleverde HD 800, pluggen de grote jack in de HDVD 800 en koppelen de usb-kabel aan de htpc met Foobar erop. Die heeft uiteraard de wasapi-plugin gekregen, zodat we netjes kunnen spelen. We slepen een album in de playlist en klikken op ‘play’…
Wow… wat een openheid en wat een stereobeeld zeg! Dit lijkt wel op een Stax, zo snel, open en luchtig is deze combinatie. Nu hebben we al eerder de HD 800 geprezen om zijn neutraliteit en snelheid, maar met de HDVD 800 gaat het geheel nog wel een stap verder. Met name het laag is ontzettend strak, gedetailleerd en … ja, prettig. Elk verschil in aanslag is hoorbaar. Dat valt met name op bij Massive Attack’s Angel, waar vooral in het begin het laag nogal rommelig kan zijn. Zeker op normale hifisystemen met vloerstaanders die verkeerd staan. Dan hoor je alleen maar gebrom, maar geen definitie meer. De Sennheiser HD 800 met de HDVD 800 zet het geheel superstrak neer. Indrukwekkend gewoon.
Ook de subtielere zaken zijn messcherp. Denk aan Air’s superalbum Moon Safari. Zeker geen ‘geniale’ opnamekwaliteit, maar wel een ontzettend mooi album. Dit wordt door het duo bijzonder prettig en open weergegeven. Geen ‘gordijntje’ meer, maar gewoon een prima weergave van het Franse Duo. Dat is knap, want als een set zo detailrijk en strak kan weergeven, wordt het snel analytisch en dus vervelend bij matige tot slechte opnames. Gelukkig is dat hier niet het geval.
We gaan naar wat ruiger werk: Audioslave. Kan de HD 800 ook rocken? Nou, reken maar! En ook op hogere volumes blijft het aangenaam en vol impact zonder dat het pijn doet. Ook hier laat de HD 800 weer een indrukwekkend groots stereobeeld horen. Bijna kamerbreed. Dat horen we eigenlijk nooit bij een hoofdtelefoon. Nu hebben we lang niet alle modellen gehoord, maar veelal missen we bij hoofdtelefoons het stereobeeld. Eén van de redenen – en het afgesloten gevoel – dat wel liever naar een set speakers luisteren.
Uiteraard hebben we ook de spdif-ingangen gebruikt. Die klinken gelijk aan usb. We hebben als analoge bron een Bluesound Node gepakt en ook dat klinkt uitstekend. Logisch ook, want de Node klinkt goed en de HDVD zet intern niets om naar digitaal om het te verwerken.
Andere hoofdtelefoons
Nu hoeft het natuurlijk niet het geval te zijn dat u over een HD 800 beschikt en nu de HDVD 800 erbij aanschaft. Het kan ook zomaar zijn dat u een eigen model hebt die u beter wilt gaan aansturen. Vandaar dat we ook even een paar andere hoofdtelefoons uit de kast hebben getrokken. Nu is de HD 800 een 300 Ohm-hoofdtelefoon. De Bowers & Wilkins P7 is een 22 Ohm-model en de Grado SR80i werkt met een weerstand van 32 Ohm. Stukken minder dan de HDVD 800.
En dat is merkbaar. De volumeregeling moet een stuk minder ver open. En het regelt wat minder verfijnd dan bij de HD 800 die wellicht ook meer vermogen vereist. Logisch. De grunt, controle en verfijning blijft gelukkig wel aanwezig. En de P7 vaart wel bij de extra kracht van de Sennheiser HDVD 800. De Grado heeft het niet echt nodig, maar ook die klinkt prima. Al kennen we wellicht wel betere combinaties. Denk aan een mobiele versterker die we binnenkort ook reviewen en online zetten. De HDVD 800 lijkt wel echt voor de HD 800 gemaakt te zijn. Een vlakke impedantie curve en lineaire frequentierespons lijkt wel een vereiste voor een optimale combinatie.
Van de week ontvangen, is inderdaad een prima apparaat maar ik vind het ronduit belachelijk dat er niet eens een 220V voedings kabel bijzit, een kabeltje van 10 euro!!! Heb ik apart bij de mediamarkt bij moeten kopen, het moet toch niet gekker worden!!
Dat is inderdaad vreemd. Hoort er gewoon in te zitten!