Wat is dit? Een speler die zich volledig toespitst op de ‘ouderwetse’ cd? In deze tijd van allesetertjes? Jazeker…Vecteur, een Franse hifiproducent, is verantwoordelijk voor deze gewaagde stap. Alhoewel: puristen draaien de kostbare cd-collectie vaak nog op een pure cd-speler. En dat is natuurlijk niet zonder reden…
De Franse keuken staat bekend om haar perfecte balans. Heerlijke soepen, kruiden, vissoorten en natuurlijk de wijnen. Niet zo gek dat veel mensen het Bourgondische gevoel krijgen als ze aan Frankrijk denken. Maar we hebben het hier bij Audiofreak niet over lekker eten, maar over hifi.
Toch is het niet gek een vergelijking te trekken met de Franse keuken. De Vecteur heeft hier wel iets weg van. Zo is de speler optisch gezien bijzonder eenvoudig gelaten en is het binnenwerk van sublieme kwalitiet. Net als een goed gebraden entrecote, toch? De speler bezit drie (!) voedingen om het analoge en digitale gedeelte volledig te scheiden. Daarnaast heeft de speler een jitterarme klok en in er een 24 bit 96 kHz upsampler in gesoldeerd. Op keurige wijze overigens.
Bovendien is het gewicht van de speler is op zijn minst opvallend te noemen. Meer dan tien kilo zet de speler op de weegschaal. Veel spelers in deze prijsklasse halen de 7 kilo niet. Het gewicht van de Vecteur is grotendeels te wijden aan de gedempte kap van de speler. Bijna over het gehele oppervlak heeft Vecteur een dikke plaat loodbitumen geplakt. Better safe than sorry zullen we maar zeggen.
Schoon
Al deze aandacht voor de productie van de speler zorgt natuurlijk voor een bepaalde sound. Als ik het karakter van de speler moet samenvatten, komen de woorden: lichtvoetig, detailrijk en schoon, maar lichtelijk dun in het middengebied boven.
Laat ik beginnen bij de mate van detail die de speler kan produceren. Werkelijk alles wordt weergegeven. Elke bit wordt uit de cd’tjes getrokken en doorgesluisd naar de voorversterker. De Vecteur mist echt niets. Dit heeft het grote voordeel dat goede opnames werkelijk prachtig worden weergegeven, maar bij drukke en iets mindere opnames heeft de Vecteur snel de neiging te vervallen in onrust.
Maar goed, dat zijn uitzonderingen. Blof’s Blauwe Ruis is zeker geen slechte opname en heeft lange tijd in de speler gelegen om hem in te spelen..En sjonge, wat kan de Vecteur zingen! Pascal’s stem wordt prachtig voorop geplaatst met aan zijn zijde de band die af en toe het geheel vocaal mogen aanvullen. Elke puf, elke letter wordt zonder moeite door de Vecteur weergegeven; u zult verrast zijn wat u al die jaren hebt gemist.
Toch mist de Vecteur body. De stem van Pascal klinkt wat flauwtjes als we hem vergelijken met een Primare, een Van Medevoort of de Musical Fidelity X24K dac. Begrijpt u me niet verkeerd: de Vecteur is niet saai! Het is echter jammer dat het middengebied wat ronding mist, omdat dat in dit geval het geheel voor een finishing touch zou zorgen. Sarah McLachlan lijkt af en toe te verdrinken in haar band, terwijl ze normaal gesproken juist krachtig en vol neer wordt gezet.
De L4.2S is desondanks niet dun in het laag. De speler haalt gewoon keurig de 20Hz en laat dit ook prima horen. Bij de live-opname van Pink Floyd: Pulse wordt dit al snel duidelijk. Het prachtige nummer ‘Another brick in the wall’ eindigt met een brute knal. Deze zet de Vecteur zonder enige moeite neer. Geen slap laaggebied bij de L4.2 dus.
Gaan we wat lastigere stukken draaien die strak en gecontroleerd horen te klinken, dan laat de Vecteur ook zien dat hij spierballen heeft. Underworld, Metallica, Tom Harding, het maakt de L4.2S niets uit. Het laaggebied blijft strak en compleet. Petje af.
De werkelijke kracht van de Vecteur ligt zonder twijfel het hooggebied. Wat een mildheid, wat een snelheid en wat een definitie! De Vecteur zet behoorlijk enthousiast de hoge frequenties van het spectrum van een cd’tje neer, maar zal nimmer scherp worden. Hoe hard er ook gedraaid wordt, de L4.2 blijft mild, zacht en gedefinieerd. Zo knalt Rage against the machine op hoog volume gedreven en energiek door de Magnepans, maar de Vecteur blijft de indruk wekken dat het nog best een tikje harder kan, zo ver zelfs dat de Magnepans het bijna begeven onder de kracht van de Arcam.
Beeldvorming
De Vecteur is netjes. De focus is vrij scherp en te vergelijken met een Linn cd-speler in deze prijsklasse. Ook de diepte is te vergelijken met de Schotse concurrent. Het geluid gaat niet heel ver de diepte in, maar wel genoeg om een luchtig beeld neer te zetten.Toch weet een Arcam of een Primare meer diepte-illusie te wekken. En dat zorgt toch voor meer betrokkenheid bij de muziek.Zo zet
de Musical Fidelity X24K dac een groots beeld neer bij het gevoelige Sarah McLachlan’s Dirty little secret of de akoestische versie van Possession. De Vecteur zet het gedetailleerder en beter gefocust neer, maar het geheel is wat killer en het stereobeeld kleiner waardoor naar mijn idee de charme van het nummer wat verdwijnt.
Conclusie
De Vecteur is een speler die een aantal fenomenale eigenschappen heeft. De speler kan een cd bijzonder gedetailleerd en luchtig neerzetten. Het hooggebied van de speler is enthousiast, maar nimmer scherp.
Jammer genoeg mist de speler warmte in het middengebied. Dit zorgt ervoor dat vocalen wat dun en flauw over kunnen komen.De beeldvorming van de speler is netjes en komt dicht in de buurt bij een Linn cd-speler in dezelfde prijsklasse. Een Primare of Arcam zet echter een dieper, groter beeld neer.De Vecteur L4.2 zal vooral in de smaak vallen bij luisteraars die van veel detail en hoogdefinitie houden.
