Subtiliteit
Inhoud
De eerste keer dat we zo’n aha-erlebnis hebben is bij het album “Lost and Found” van Jorja Smith. We leerden het album een tijdje geleden kennen door de prachtige single “Bluelights”. Het is het soort album dat je oplegt als je aan het werk bent of terwijl je wat surft op het internet. Goed gemaakte popmuziek met een fijne stem als extraatje. Er staan een paar steengoeie nummers op maar door de Signature Ones komen ze voor het eerst echt binnen. Je krijgt een emotionele band met de muziek en je gelooft de jonge zangeres meer wanneer ze zingt over een stukgelopen relatie in “On your own”.
De houtblokken op het album “Molecules” van Sophie Hunger klinken natuurlijker, juister dan op onze Audiovectors. Daardoor vallen ze ons voor het eerst op. Deze elektronische muziek zit volgepropt met computersamples maar wordt gecombineerd met echte instrumenten. Opzwepende ritmes zorgen voor een hoge snelheid waar de het Totem Signature One-duo geen enkele moeite mee heeft. De beats zijn gortdroog maar lopen wel goed door. Afhankelijk van de afstand tot de achtermuur kan hier nog wat mee gespeeld worden. Hier merken we dat een stabiele versterker noodzakelijk is om het maximum uit deze luidspreker te halen.
Deze natuurlijke klankkleur blijkt een rode draad en horen we terug doorheen alle muziek die we afspelen. Zoals op de klassieker “Blue Lines” van Massive Attack. De cd-versie is qua opname niet echt bijzonder en kan wat scherp worden. We zijn dan ook aangenaam verrast wanneer we geen onnodige nadruk horen op de prachtige stem van Horace Andy in het nummer “One Love”. Ondanks de aluminium tweeter die een eerder frisse signatuur heeft, worden stemmen niet scherp, zelfs niet in onze behoorlijk kale ruimte. Deze beheerste weergave in het hoog is opmerkelijk en iets waar we erg gevoelig voor zijn. Draaien we de volumeknop wat meer naar rechts dan merken we geen vervorming. De inwendige versteviging is dus op niveau; geen resonantie te horen.
Tijd om wat gas terug te nemen. De gloednieuwe band Wolken, een samenwerking tussen Ruben Block en Rita Zapora, komt nog maar net om de hoek kijken. Hun muziek is perfect om een hectische dag mee af te sluiten en opnieuw tot rust te komen. Nummers als “Polaroid” en “Vaart” krijgen de geladenheid en gelaagdheid die ze verdienen doorheen de Totems. Op geen enkel ogenblik wordt iets uit de opname benadrukt. De muziek vloeit gewoon de ruimte binnen. Het stereobeeld is erg breed en er zweeft een 3D plaatje naar ons toe, waardoor we de neiging hebben om de instrumenten uit de lucht te plukken. Wonderlijke muziek op een wondermooie manier weergegeven.
