Wie op zoek is naar een draagbare hoofdtelefoonversterker heeft vrij veel keuze. Denk maar aan de Celsus en de OPPO die we onlangs hebben besproken. Ook Sony wil meesnoepen in deze markt. Hun wapen: de PHA-3AC. Wel een prijzig wapen met ? 799!
Laten we even beginnen met een zeer opvallend puntje. In onze definitie betekent draagbaar dat je een apparaat kunt meenemen en gebruiken onderweg. Dat is niet het geval met deze PHA-3AC, want hoewel deze over een accu beschikt, moet hij gevoed blijven via usb. Dat kan een adapter zijn, maar ook een laptop of pc. Zolang er 5 volt uit komt, is het goed.
Het is wel een beetje gek naar onze mening. Maar wie dat geen probleem vindt, kan nu verder lezen.
Flexibel… met een misser
De Sony hoofdtelefoonversterker komt met een hele rits aan kabels. Onder meer usb-kabels om de dac / versterker te koppelen aan Apple iDevices, Sony Xperia-apparaten – helaas geen standaard Android-apparaten: misser! -, Sony Walkman of een pc. Dit zijn allemaal directe, digitale koppelingen. Een Xmos-fpga zit aan de ingangskant van de usb-inputs. Deze regelt het verkeer naar een ESS Sabre 9018S dac-chip.
Wie geen iDevice of Sony-product heeft, kan ook digitaal koppelen via een optische ingang. Welke receiver die heeft, kunnen we niet zien, aangezien het verwijderen van de printplaat een zeer delicaat en lastig klusje is. Tenslotte is er nog een analoge jack in- en uitgang. We vermoeden dat dit ingangssignaal analoog blijft.
Ook hebt u bij de uitgangen keuze uit een gebalanceerde hoofdtelefoon-uitgang én een normale output. Een setje opamps van Texas zorgt voor aansturing. (TPA6120A2). De chip levert 80 mW in 600 Ohm. De uitgangen zijn beide 3,5mm. We zouden het bijna vergeten: op het front prijkt een grote volumeknop die tevens dient als aan- uit uitschakelaar. Achterop kunt u met een schuifknop de bron én de uitgang kiezen (hoofdtelefoon of lijnuitgang).
Formaten
Aangezien we het hier over sony hebben, mag u er vanuit gaan dat DSD ondersteund is. En dat is natuurlijk ook het geval. De ESS Sabre ES9018S-dac accepteert van de Xmos fpga signalen tot 5,6 MHz (DSD128). PCM gaat tot een maximum van 32 bit / 384 kHz. iDevices gaan tot 24 bit / 48 kHz. Over Xperia kunnen we geen specificaties vinden, maar we gaan er vanuit dat dit ook 24/48 is.
Accu…
In het apparaatje zit dus een accu. Waarom we dan toch de voeding erop moeten laten, is ons een beetje een raadsel. Het maximum verbruik is immers maar zo’n 13 watt volgens de specificaties, dus het moet mogelijk zijn om op een accu te spelen. Er is ruimte genoeg in de behuizing en al zou Sony zo’n vier tot vijf uur bieden, dan is dat doorgaans al genoeg.
Wat overigens wel een voordeel is van de accu, is dat de rimpel op de voeding extreem laag is. De accu wordt namelijk als buffer ingezet, waardoor u feitelijk vanaf de accu speelt. Dat is met name prettig als u voedt via de pc of via een schakelende voeding. En dat zal toch vaak gebeuren.
De sound
We hebben de Sony PHA-3AC op een Grado SR80i, AudioQuest Nighthawk en een Sony MDR-1A gebruikt. Als bron is zowel een iPad als een PC en een Sony Walkman gebruikt. Gain hebben we op normal gelaten.
De eerste indruk is dat het apparaatje allereerst prima doet wat het belooft. Alle aangesloten apparaten werken feilloos. We hoeven niets in te stellen (behalve een driver op de PC): gewoonweg op spelen drukken of klikken en genieten maar. Bij de PC raden we aan om via ofwel ASIO ofwel WASAPI te spelen. De afspeelsoftware krijgt dan direct toegang tot de Sony, wat de geluidskwaliteit enorm verbetert. Alle aagekoppelde hoofdtelefoons kan de PHA-3AC prima aansturen. Niet gek: ze zijn gemakkelijk aan te sturen. Hoe het werkt met lastige modellen, kunnen we (nog) niet zeggen.
Opvallend is het vloeiende en gemoedelijke karakter in vergelijking met bijvoorbeeld de Celsus Sound Companion One. Die heeft een iets meer ‘up front’ middengebied. Dat zorgt weliswaar voor wat meer energie, maar ook voor iets minder rust. Om een voorbeeld te geven: bij Annie van James Blunt, zet de Celsus de stem iets meer aan dan de Sony. Ook krijgt de piano een iets harder randje dan bij de Sony. Wat beter bij u past, is een kwestie van smaak en voorkeur voor genres.
Overigens geeft de Sony niet ‘suffig’ weer. Er zit wel degelijk de nodige grunt in dit kastje. Als we Queens of the Stone Age opzetten, scheuren de gitaren door de Nighthawk. Heerlijk. Ook A Perfect Circle (aMotion remixes) weten te overtuigen. Zonder een greintje hardheid. Dat is knap, want de opnamekwaliteit is bij Queens of the Stone Age zeker niet goed. DSEE HX – knopje zit aan de zijkant – maakt rauwe opnames iets softer en vloeiender. We horen wel iets minder detail, maar dat is slechts zeer subtiel.
Bij wat betere opnames (Porcupine Tree) horen we dat de Sony ook zeer verfijnd te werk kan gaan. The Incident klinkt heerlijk open, goed te volgen en rijk.
Lastig
De Sony is een lastig te plaatsen apparaat. Hij is niet écht portable, past op een grote hoeveelheid apparaten, maar niet op standaard Android-apparaten (zonde), klinkt zeker goed, maar is ook wel bijzonder prijzig in vergelijking met concurrenten die wél op een accu werken. Denk aan de OPPO en de Celsus Sound. Wie wil Sony hier dan mee bereiken? De mobiele hifi-fans gaan ze niet meekrijgen. En de mensen die voor een topproduct willen gaan wat niet portable is, kunnen uit veel meer kiezen. Kortom: wat wil je nu Sony?
