De sound
Inhoud
Hoe kunnen we stilte en ‘zwartheid’ beschrijven zonder in clichés te vervallen? Dat is ontzettend lastig. En toch is dat het eerste waar we aan denken bij de Sonnet Pasithea. Alles voelt zo gewoon, omdat het met zoveel rust, stilte en gemak wordt gepresenteerd. En daarbij maakt het niet uit of we een heel minimalistisch stukje singer songwriter spelen, of een vol orkest met meerdere lagen en grote dynamiekverschillen.
Strak en inzicht
Waar we even aan moesten wennen – als we eerlijk zijn – is hoe strak de Sonnet Pasithea speelt. Deze converter – hoewel in opzet grotendeels gelijk – speelt toch echt wel anders dan onze Metrum Acoustics Pavane. Het is een klasse strakker in de gehele bandbreedte. Nu kunt u lezen: analytisch, droog, klinisch… maar nee… daar vergist u zich! We krijgen juist veel meer inzicht in de diverse lagen, instrumenten, harmonischen van een instrument. En dat maakt het dat we in feite beter kunnen volgen wat er gebeurt, waardoor me meer in de muziek raken.
Vergelijk het met een bril waar u doorheen kijkt als u een kunstwerk wilt bewonderen.
Draagt u liever de juiste sterkte en schone, heldere glazen zonder (kleur)filter, of kijkt u liever nét niet scherp en door een kleurfilter? We laten het antwoord bij u.
We dromen even weg bij wat Angus & Julia Stone (het gehele album komt zonder dat we het merken voorbij). En daarna Beth Gibbons… prachtig. En zo is er weer ruim twee uur voorbij gevlogen. Pas als we merken dat we wel érg toe zijn aan wat koffie, laten we wat zwart goud door een filtertje pruttelen en zetten we wat harder werk op: Amplifier. En daarna Conjure One (All that you can Leave behind blijft een vette track). Zo… we zijn weer wakker.
Opmerkelijk hoe deze dac zonder enige moeite elk genre aan kan… maar ja: goede hifi beweegt mee met de muziek. Wat echter ook opmerkelijk is, is hoe de rest van de set zo snel vriendjes is met deze dac… Zou het komen doordat de Pasithea als een kameleon voegt? Hmm…
De grens…
De inzichtelijkheid, rust, controle en autoriteit die we horen, zet ons aan het denken: waar liggen de grenzen? Wanneer stopt de progressie? Een ruisvloer van rond de -160dB is ongelooflijk. Dat is vér onder onze Bryston en Pass labs XP-12 die rond de -130dB liggen als we het goed herinneren. Kortom: daar ligt nu de zwakke schakel. Toch horen we de extra stilte en controle die de Pasithea brengt ten opzichte van de Pavane met DAC3. Hoe dat dan mogelijk is, is weer een ander vraagstuk. Hoe meer we horen, ontdekken en weten… hoe meer vragen we hebben. Het hoort bij het leven.
Misschien rare vraag, maar om een beter idee te kregen van de kwaliteiten van deze DAC:
wat zijn de verschillen in het geluid tussen:
– Een Tentlabs B-Dac (een goede DAC van weleer) (zelf heel goed bekend mee)
– Een Metrum Onyx (middensegment van Metrum) (om een stap voorwaarts te maken qua ontwikkeling en niet gelijk het topsegment te pakken)
– En deze Dac
Op het gebied van plaatsing, ‘slam/punch’ en ‘extensie’ in het laag en stereobeeld?
Zelf laatst bv. een Denafrips Pontus II (ook NOS Dac) vergeleken met de Tentlabs.
Op veel punten ‘won’ de Pontus II (detail en plaatsing in de diepte), maar qua stereobeeld scheelde het niet heel veel en in het laag had de Tentlabs meer bereik…
“ Niet alleen heeft Sonnet de modules weer wat verbetert”
Auw
Aangepast
http://www.mqa.co.ukhttp//www.mqa.co.uk/sustainable-tech
Ging toch ff op bovenstaande link kijken, omdat Cees Ruijtenberg ook het accessoire
https://www.sonnet-audio.com/Accessories.html
alles optie heeft.
Waarschijnlijk wordt Lossless, niet door MQA lossy en hoe paradoxaal het ook klinkt, eerder beter dan minder.
Wiskunde is net zo iets, als je bekend bent met de formule (algebra) wordt uitrekenen simpel.
Digitaal is aan/uit het zijn machten van 2, deze machten vinden we ook terug met de 2R2 DAC
https://www.alpha-audio.nl/achtergrond/mqa-wat-is-het-en-wat-kan-het/
Je schrijft zelf ‘En feit is – wat ons betreft – het klinkt beter.’
Kan de reactie niet vinden, die ons vertelde dat het echt beter klinkt. @Jaap Veenstra @Hank heeft dus toch gelijk. Mijn welgemeende oprechte excuses.
Dat is best een oud verhaal wat je daar aan haalt, Ferdy. Mijn mening is de afgelopen jaren wel wat bijgesteld t.o.v MQA. Zeker na mijn interview met Bob Stuart. Hij draaide duidelijk om de hete brij heen… Het verhaal rondom mqa is ook verandert… Eerst was het lossless… Nu ineens niet. Gek…
Klopt het is van heel wat jaartjes terug, maar kan me nog heel goed herrinnen dat SACD volgens de kenners onzin was. RED BOOK was het beste formaat?!! Ze zijn weer bezig ‘n goed product om zeep te helpen. Hopelijk is SONY/Warner Bros etc. zo verstandig om ook MQA als standaard te erkennen.
Sacd / dsd was te laat… Optische media waren al dalend door de opkomst van internet media. Mqa is een format wat niets toevoegt. Ik vond het verhaal destijds interessant door diverse technieken… Echter was de helft een leugen. Denk aan lossless, geen drm, etc. Nu de aap uit de mouw is, voel ik me als pers behoorlijk voorgelogen.
Bedankt voor de duidelijke uitleg.
Misschien is het verstandig om https://www.alpha-audio.nl/achtergrond/mqa-wat-is-het-en-wat-kan-het/
te verwijderen.
Een fijne avond gewenst.
Dank! Jij ook!
Hallo,
Het apparaat met de meeste ruis, in dit geval de versterker, is de zwakste schakel. Maar elk apparaat in de keten voegt zijn eigen ruis toe. Als de dac dan stiller wordt daalt ook de totale ruis. De winst is in dit geval de ruis van de Pavane minus de ruis van de Pasithea.
Maar dit is waarschijnlijk niet het hele verhaal. De ene ruis klinkt irritanter dan de andere ruis en er is ook nog interactie tussen dac en versterker.
Verder vermoed ik dat de ruisverschillen tussen versterkers groter zijn dan bij dac’s en dat daar de meeste winst is te halen.
Eigenlijk moet een elektrotechnicus hier uitsluitsel over kunnen geven.
Ik ben ook erg benieuwd naar hoe dit kan…
De perfecte challenge voor de Holo Audio May KTE lijkt me zo.. hopelijk kunnen jullie m nog even vasthouden tot dat Magna de Holo Audio’s kan bieden..
Mijn DAC mag ik niet vergelijken met deze geweldenaar, maar heb zelf ondervonden hoeveel wijzigingen er worden verwezenlijkt door een betere DAC. Deze zijn vergelijkbaar met de verschillen van ‘n MC of MM element. Het 3D effect heeft ervoor gezorgd dat sommige muzikanten van het orkest gehoormatig zich achter de muur bevinden, nee niets zachter, het dB niveau is correct. Het front van de luidsprekerboxen is ongeveer 1mtr verwijderd van de achterwand, maar de akoestiek weergave is prima. Dat is niet het enigste, elk instrument ook de stem/zang wordt steeds beter. Deze Sonnet is absoluut niet de duurste, maar het lijkt mij sterk of er (ongeacht het prijskaartje) of er ‘n betere DAC gemaakt wordt.
Hallo Jaap. Kun je nog wat meer melden over de klank en het stereobeeld.
Bv 3D. Achter/ voor de speakers. Breed/smal diepte hoogte. Etc.
Alvast dank
Het stereobeeld is goed in balans: niet te groot, niet te klein… strak in focus (beter dan DAC3). Ambiance en akoestiek is goed hoorbaar en wordt goed verwerkt in de afbeelding.