Review: Purecable nanoPTC-1

Klankeigenschappen

We hebben de Purecable nanoPTC-1 voor een langere tijd mogen gebruiken. Dit heeft ons in staat gesteld om in verschillende configuraties met deze kabels te kunnen spelen. Wat vooral opvalt is de muzikaliteit en ruimtelijkheid van deze kabel. Dit ongeacht de set (zowel met de Bryston als de Leema Acoustics) waarmee we spelen.

Nu hebben we al eerder bekabeling van Purecable gereviewd en hier vonden we de ruimtelijkheid soms zelfs iets té overweldigend. We speelden toen in de lengte van de luisterruimte. Onlangs hebben we de opstelling in onze luisteromgeving maar eens aangepast. In plaats dat we in de lengte van de ruimte spelen, spelen we nu eens in de breedte.

Hiermee is de afstand achter de speakers naar de muur een stuk minder. Wanneer deze afstand afneemt, nemen ook het sublaag, de rust en geluidsdiepte in de weergave af. Speel hier maar eens mee. Heel interessant.

Onze referentie-set bestaat uit de volgende componenten:

Klankbalans

De klankbalans van de Purecable nanoPTC-1 ervaren we als neutraal met een klein vleugje warmte in de weergave. Kleuring dus. En kleuring is niet slecht. Dit maakt alles net even een beetje muzikaler. Voor de volledigheid: gebrek aan kleuring in het geheel maakt de luisterervaring juist weer een beetje minder prettig en veroorzaakt niet zelden luistermoeheid. Hetzelfde geldt voor een overvloed aan kleuring waardoor er vaak teveel opdringerig laag wordt ervaren. Hier hebben we bij de Purecable geen last van; alles is op het gehoor keurig netjes in balans.

De weergave in het hoog is uiterst gedetailleerd en zelfs microdetails die bij sommige luidsprekerkabels onhoorbaar zijn, worden moeiteloos door de Purecable weergegeven. Het middengebied is open en brengt stemmen heel natuurgetrouw ten gehore. De timbre, of de natuurlijke klank van een bepaald instrument, is realistisch. Een klein woodblock klinkt als een klein woodblock en een grote concertpiano als een grote concertpiano. De kabel blaast dus niets in grootte op, of maakt iets kleiner dan dat het in werkelijkheid is. Kenners kunnen zelfs horen op welk merk piano wordt gespeeld.

In het laag ervaren we voldoende kracht en gelaagdheid. Hiermee bedoelen we dat het laag niet versmeert tot een grote brei van laag. Midlaag, waaronder het geluid van de klopper van een basdrum, het tappen van een voet op de bühne of de hamertjes van een piano, hebben voldoende kracht en definitie. Het laag, waaronder het geluid van een elektrische bas, akoestische bas of synthbas, is krachtig en de verschillende typen zijn goed van elkaar te onderscheiden.

Het sublaag is eveneens krachtig maar levert een fractie in aan kracht vergeleken met het overige frequentiespectrum. De controle is prima. Sublaag geeft vaak een stukje atmosfeer mee. Het dompelt de luisteraar als het ware in de muziek. Luchtverplaatsing wordt voelbaar. Alles wordt dan haast tastbaar. De nanoPTC-1 kan in de juiste set een heel mooi stukje ambiance opbouwen.

Geluidsbeeld

Het totale geluidsbeeld is in de breedte-opstelling verrassend goed. De geluidsbreedte loopt van muur tot muur en de focus is heel precies. Wanneer we de versterker in mono laten spelen, dan staat de stem precies in het midden van beide speakers en zweeft er niet ergens diffuus tussenin. Dit laatste zou betekenen dat het fasegedrag van de linker kabel anders is dan de rechter kabel.

In stereoweergave kan de luisteraar moeiteloos een instrument of de positie van de zanger(es) aanwijzen als de focus goed is. Dit is vergelijkbaar met het zichtbare verschil tussen een haarscherpe en onscherpe foto.

De geluidsdiepte is erg goed. Nergens hebben we het idee dat de achtergrond details op een verkeerde plek worden neergezet. Achtergronddetails blijven dus netjes op de achtergrond. De meer prominente elementen in de voorgrond staan ook netjes waar je deze verwacht aan te treffen; op de helft van de luisterafstand tussen luisteraar en de speakers; niet op schoot. Het beluisteren van een album van Dolly Parton wordt dus niet gelijk een lapdance. Thank God!

De magie van deze Purecable zit in de hoeveelheid aan ruimtelijke informatie die wordt weergegeven. De nanoPTC-1 laat onze speakers namelijk helemaal in het geluidsbeeld verdwijnen. We luisteren dus niet naar de speakers zelf, maar naar de muziek. Hierdoor kan het zijn dat er een piano wordt ervaren naast, maar wel op gepaste afstand van de luisterpositie in plaats van ergens in de middentoner van de luidspreker.

Denkbeeldig zet de Purecable nanoPTC-1 een geluidsbeeld neer van een halve cirkel oor tot oor. En hiermee kunnen sommige muziekstukken zodanig ruimtelijk klinken dat het idee ontstaat te worden overspoeld door muziek. Heel indrukwekkend.

Gerelateerde artikelen

Review Audiomica Silver Signature bekabeling

Review Art Speak SPDIF-kabel, nieuwe versie – De Oorwurm

Review Acoustic Energy 520 luidsprekers – Weelderig bad van muziek