Kent u Nothing but Thieves nog niet? Geen schande. De vijfkoppige band is opgericht in 2012 in het Britse Essex. Met hun album Nothing but Thieves (ja, eenvoudiger kan het niet), zetten ze de eerste langspeler in de markt. En dat kan bijna niet beter… wat een plaat!
We doen veel muziek op in de auto. Als 3FM in de nacht ‘Ban al the Music’ en ‘Wake up Call’ draaien, merken we dat de voeten al snel meetappen op het ritme. Toch denken we eerst dat we Queens of the Stoneage horen. De sound is echt 100% gelijk. Tot ongeveer 45 seconden. Dan slaat de toon om naar iets wat we tot nu nog niet hadden gehoord. Tenminste: we kennen het nummer nog niet.
Beetje wisselend
Het zou ons niet verbazen als Nothing but Thieves veel inspiratie bij QOTSA vandaan halen. Geen schande: het is ook een bijzonder goede band. Er is echter nog een band waar we veel aan herinnerd worden: Muse. Met name het nummer “Lover, Please Stay’ is een ballade waar zo een Muse-sticker op had kunnen hangen.
Zijn we hier nu een band van plagiaat aan het betichten? (Al zou de naam van de band wel weer kloppen). Nee, helemaal niet. Het is gewoon opvallend hoe het album wisselt in stijl. En soms is dat heel geslaagd, maar soms hebben we ook een beetje het gevoel dat de band nog heel erg aan het zoeken is. Wat niet gek is, gezien de leeftijd.
Neem een nummer als If I Get High… wat een contrast na Itch! We worden keihard terug gesmeten naar de duistere kanten van het leven. Ja, het is een prima nummer, maar het is zo anders dat we even niet meer weten waar we het moeten zoeken. Zelfde geldt voor Graveyard Whistling. En ook een vreemde eend in de bijt: Hostage. Dat gaat weer een beetje richting pop, electro-rock. Past niet op de plaat.
Rock on!
Prima: ze zoeken wat. Maar dat neemt niet weg dat het een waanzinnig gave plaat is. Wake Up Call, Itch, Drawing Pins, Lover Please Stay… stuk voor stuk zeer degelijk geschreven nummers die iedere rockliefhebber zal waarderen.
