The same only different
Inhoud
Nu we de kwaliteiten van beide tegenstanders kennen, valt ons op dat ze best wel wat overeenkomsten hebben. Beide luidsprekers zijn bijna even hoog en voorzien van een soort bandtweeter. Je vindt ook bij allebei langwerpige baspoorten. Ze zijn ongeveer even gevoelig en hun frequentiebereik is gelijkaardig. Maar zullen ze hetzelfde klinken? Dat is natuurlijk de hamvraag.
Soundwise
We beginnen met wat elektronische muziek. Het debuutalbum ‘Music has the right to children’ van Boards of Canada. Hun sound is heel herkenbaar en brengt je in een andere wereld. De QR1 heeft ondertussen geen geheimen meer voor ons en houdt van dit genre. De beats en soundscapes  dwarrelen de ruimte binnen. Kleine details zijn goed hoorbaar en de AMT-tweeter zorgt voor veel sprankeling. De woofer is uitermate stabiel en brengt een laag dat niet enkel strak is maar tevens van hoge kwaliteit.
Bij de Studio is er zelfs nog meer detail te horen. We hoorden op vertrouwde tracks kleine accenten die we aanvankelijk niet hoorden op de Audiovector. Indrukwekkend. Daarnaast valt bij de Studio het ruime stereobeeld onmiddellijk op. Het geluid staat nog wat breder tussen de twee luidsprekers dan bij de QR1. Hier is de Studio duidelijk in het voordeel. De ruimte wordt ook gemakkelijker gevuld door de wat forsere Studio. De QR1 is eerder geschikt voor kleine en middelgrote ruimtes. Het laag van de Monitor Audio klinkt wel anders dan dat van de Audiovector. De Studio is gebaat bij wat extra volume en power om voldoende punch in het laag te krijgen. Bij de Audiovector zit het laag verweven in het geheel en loopt het meer door. Bij kleine monitorluidsprekers zijn lage tonen sowieso beperkt natuurlijk.
Tijd voor wat jazz. Het album ‘The new breed’ van Jeff Parker is een geweldige plaat. Parker, vooral bekend als gitarist bij Tortoise, maakt al een aantal jaar bijzonder mooie fusionjazz waarbij samples en beats tot een spannend geheel worden gekneed. Deze muziek is redelijk complex en vraagt veel van een luidspreker. Onze hoofdrolspelers ontgoochelen echter niet. Er is snelheid en levendigheid bij zowel de Audiovector als de Monitor Audio. Alles klinkt zuiver en beheerst. Deze luidsprekers zijn allebei snel en maken er geen potje van. De QR1 speelt net iets achtelozer en wint deze ronde op punten.
We leggen het stapeltje cd’s aan de kant en gaan wat streamen via Tidal. Het laatste album ‘Golden Hour’ van Kacey Musgraves staat vol met folkpop pareltjes. Een echte ontdekking. Haar stem wordt een beetje bijgevijld door de filter van de QR1 maar niet te veel. Net genoeg om wat onvolmaaktheden op te poetsen maar zonder de nuance in haar stem weg te nemen. De AMT-tweeter zorgt daarenboven voor zijdezachte tonen en heel wat sprankeling. Bij de Studio vinden we gelijkaardige kenmerken terug. In onze eerder kale ruimte doet de MPD-transducer het uitstekend. Er is geen scherpte en van luistervermoeidheid is er geen sprake. Vocals worden niet gekleurd en klinken helder en natuurlijk. Warm kunnen we beide speakers overigens niet noemen. Laat dat duidelijk zijn.
‘Gentle Spirit’ van Jonathan Wilson sluit deze luisterronde af. Deze gitarist heeft net een nieuwe plaat uit maar we kiezen toch voor zijn debuut. De QR1 blijft bij deze muziek onbewogen verder spelen. Maar hier is het allemaal wat té clean. De Studio daarentegen heeft wel ballen. De songs worden met gevoel voor drama gebracht en de gitaren knallen uit de woofers. De Studio speelt op zijn best op een iets hoger volume en dus draaien we de kraan wat verder open. Eindelijk ontdekken we een echt verschil tussen beide uitdagers. Waar de Audiovector een echte controlefreak blijkt te zijn durft de Monitor Audio wel kleur bekennen. Heerlijk.
Hi geoffrey vanhouwaert,
Inderdaad, wie is nu niet gek op een shoot-out! Je hebt een leuke schrijfstijl. Ik voel het enthousiasme als ik je review lees.
Twee vraagjes.. Je schrijft: ‘De sound van de Studio in zijn geheel vinden we wel heel specifiek en behoorlijk eigenzinnig. Het is een unieke sound die nergens anders mee te vergelijken is.’ Wat bedoel je daar precies mee? Hoe zou je de unieke sound omschrijven? B&W, om zo maar eens een merk te noemen, heeft toch ook zijn eigen sound?
De andere vraag gaat over de gebruikte kabels. Ik zie dat je QED Genesis Silver Spiral hebt gebruikt voor de tests. Is daar een speciale reden voor, of was dat de meest geschikte kabel die je op dat moment had liggen?
Hallo,
Bedankt dat u het enthousiasme in de tekst aanvoelt. Om op uw vragen te antwoorden. De genesiskabel werd meegeleverd en ging inderdaad heel goed. We hebben ondertussen gekozen voor de QED XT40 om mee te spelen. Ook al door Alpha getest.
De Studio heeft gewoon niet de vertrouwde Monitor Audio sound zoals bijvoorbeeld bij de Silver of Gold reeks. Het is echt een buitenbeentje met een eigen klank. Een sound die je moet liggen en die we ook niet bij andere merken terugvinden. Komt waarschijnlijk door die D’appolito opstelling.
Vriendelijke groeten
Geoffrey
Hi Geoffrey,
Bedankt voor de toelichting! Ja, ik geloof ik dat ik de review van de QED XT40 gezien heb! Interessante wisseling overigens.
Groetjes, Slome
Bedankt,
We doen het voor de lezers!
Mooie test de Monitor Audio studio vond ik al verrassend klinken op de Alkmaar show.
Dit wordt ook bevestigd door deze test.
Heerlijk om te lezen bedankt.