Het komt steeds vaker voor dat consumenten een sprong wagen naar de Pro-audio wereld. En het komt ook steeds vaker voor dat fabrikanten van pro-audio een stap wagen in het consumentensegement. Niet gek: feitelijk streven we allemaal hetzelfde na. Namelijk een neutrale weergave realiseren in de woonkamer. We testen vandaag de Lynx Hilo converter.Â
Laten we even met de deur in huis vallen: zoekt u een straight-forward dac? Zoekt u een plug-and-play oplossing zonder toeters en bellen? Klik dan maar weg. Dan is de Lynx Hilo – geleend van Helios – niets voor u. Zoekt u maximale flexibiliteit? Zoekt u iets wat ook analoog naar digitaal kan omzetten? Dan is dit wel wat voor u. Deze dac / adc kan namelijk alles wat u wilt… en nog meer. Denk aan het routeren van alle inputs naar een zelf te kiezen output. Of het trimmen van het input én output volume (bijzonder handig in sommige gevallen, maar veel mensen zullen het niet gebruiken). Of de keuze tussen acht of zestien kanalen via usb (uiteraard 24 bit / 96 en 192 kHz). Of wat te denken van het voeden via een accu. Of een wordclock-ingang? Prachtig… maar niet echt doorsnee zaken waar een consument iets mee kan.
Studio
Maar in studio’s ligt dat heel anders. Daar is het routeren van in- en outputs een must. En daar kan het handig zijn om meerdere kanalen via usb te versturen. En een wordclock-ingang (en uitgang) is daar een standaardingrediënt voor dacs en adc’s. Zonder valt bijna niet te werken, omdat alle digitale apparatuur op dezelfde klok moet werken om jitter buiten de deur (of dac) te houden. Kortom: het is overduidelijk dat Lynx deze dac / adc voor studio’s heeft gemaakt.
Analoog naar digitaal
Wie achterop kijkt, zal zien dat de Lynx Hilo niet alleen digitale ingangen heeft, maar ook over analoge inputs beschikt. Uiteraard gebalanceerd. Wie nog een stapel lp’s heeft en deze graag wil digitaliseren, kan dat dus uitstekend doen met deze Hilo. Hoe u het uitstuurt, kunt u zelf weten: optisch, gebalanceerd of via toslink. Het is aan u. Het kan ook via usb naar de pc, mocht u dat nog handiger vinden.
Handleiding
De Lynx Hilo is geen ‘straight forward’ apparaat. Gelukkig zit er een uitstekende handleiding bij: zo zien we ze niet zo vaak. Complimenten hiervoor. Ook in de handleiding staat expliciet dat het aan te raden is eerst even te lezen. Zeker voor wie graag het maximale uit dit apparaat wil halen.
Om één puntje te melden waarom het handig is de handleiding te lezen: doorgaans is ‘monitor uit’ een fixed output en line-out een geregelde uitgang. Niet bij de Lynx. Daar is monitor uit juist een variabele uitgang en line-out fixed. Voordat u dus een set actieve luidsprekers aansluit…
Chipjes!
Onder de kap van de Lynx Hilo is het een walhalla voor de liefhebbers van fpga’s. We zien een drietal Xilinx Spartan-chips een Xmos voor usb en natuurlijk een serie converters van onder meer Burr Brown (Texas) en Cirrus. Allemaal top-of-the-line natuurlijk. Mag ook wel in deze prijsklasse van 2200 euro.
Deze overdaad aan fpga’s is natuurlijk nodig om al dat routeren mogelijk te maken. En om het allemaal te kunnen bedienen via een touchscreen. Want dat zouden we bijna vergeten: de Hilo beschikt over een aanraakgevoelig (drukgevoelig) scherm. Bijzonder handig voor studio’s. Echter voor consumenten niet echt nodig. Daarbij komt dat er geen afstandsbediening bij zit. Al hebben we begrepen van Helios dat er een app komt die vanaf de volgende firmware (versie 6) de Hilo kan bedienen als deze via usb aan de pc verbonden is. Dat zou wel vooruitstrevend zijn!
Superneutraal
We hebben de Lynx in ons hoofdsysteem getest: een Pass Labs X2.5 voorversterker, twee Van Medevoort PA333 mono eindversterkers, Lentus Audio Duo luidsprekers, Art Speak bekabeling en filtering van Van Medevoort, Kemp en Art Speak.
Het is even wennen, want we dachten dat onze NAD M51-dac al bijzonder neutraal is. Dat is hij ook, maar deze Lynx gaat echt nog een stap verder. En dat is simpelweg wennen. Is deze neutraliteit per definitie beter? Nee, zeker niet. Maar als u neutraliteit zoekt, is dit wel de dac om voor te gaan.
Wij missen na een gewenningsperiode een beetje ‘sjeu’. Het is allemaal ongelooflijk open, snel en los. En we kunnen absoluut niet zeggen dat er iets mis is met deze dac. Het is gewoon smaak. Zo simpel is het. Echter valt op dat we niet het enthousiasme hebben, zoals bij de Benchmark Dac2. Die wilden we eigenlijk niet meer de deur uit doen. Dat gevoel hebben we bij de Hilo niet.
Instrument
En als we het sec bekijken is het allemaal heel logisch. Studio’s zoeken geen kleuring. Die werken met instrumenten waarop ze kunnen afmixen. Gereedschap om muziek mee af te mixen. Dan is kleuring en karakter ‘killing’. Immers: de muziek moet op elke set goed klinken. Als een dac of adc kleurt, klopt de balans niet meer… en dat is dodelijk voor een studio.
Toch kunnen we wel een doelgroep verzinnen die helemaal wild wordt van de Lynx Hilo. Puristen die absolute eerlijkheid zoeken. Liefhebbers die een ‘glazen set’ willen bezitten. En dan is de Hilo de dac om voor te gaan. Een eerlijker product kennen we bijna niet. Verwar dit overigens niet met hard, fris of scherp… dat is de Lynx namelijk totaal niet. Hij is zeker niet bits of ruw!
Of wat te denken van de hoofdtelefoon-uitgang? Die zouden we bijna vergeten! Dit is geen achteraf ingebouwd houtje touwtjes oplossing, maar een prima klasse-a versterkertje die moeiteloos elke hoofdtelefoon aanstuurt. En met verve…!
