Testen
Inhoud
We hebben de Hifiman Ananda BT op een aantal manieren getest. We sluiten de hoofdtelefoon via Bluetooth aan op onze smartphone, een Oppo R11s en we hebben er ook mee gebeld. Als muziekspeler gebruiken we de ingebouwde Oppo-speler, de Hifiman-app en Roon. Met de USB-kabel sluiten we de Ananda BT aan op onze Macbook Pro Retina; afspeelapplicaties Roon en Vox.
In gebruik
De pasvorm van de Ananda is uitstekend. De hoofdtelefoon zit lekker stevig en dat moet ook wel, want we gaan even boodschappen doen. Het is tenslotte een draadloze headset, nietwaar? Met de muziek aan fietsen we door een winderige stad. We realiseren ons dat we eigenlijk nooit met een open full size planar headset buiten hebben doorgebracht. Het prettige is dat er door de open structuur volledig contact is met de buitenwereld, terwijl de muziek ook goed hoorbaar is. En er is geen windgeruis, terwijl de wind echt zijn best doet om als stoorzender op te treden.
De telefoon gaat en we kunnen het gesprek prima verstaan; de microfoon-dongel doet ook zijn werk, aan de andere kant van de lijn komen geen klachten over een slechte ontvangst of haperingen. Het voelt wel wat awkward om met een draadloze hoofdtelefoon van € 1.000 rond te lopen in de koelcel met tomaten, bleekselderij en verse tuinkruiden. Beats dragende boners die buiten de zaak stonden keken me aan met een blik waaruit enige vertwijfeling sprak; “is dit cool of niet? Wat een bizar grote headset! Gast, ken jij dat merk?”
DAC + amp + headphone = OK
Thuis aangekomen proberen we de Hifiman Ananda BT met kabel. De USB-C kabel in de hoofdtelefoon en de andere kant in de laptop. Even uit en aanzetten en een witte LED geeft aan dat de USB-DAC actief is. In Roon is dit ook meteen zichtbaar, we activeren deze DAC en spelen maar.
We komen nu toe aan de vergelijking tussen Bluetooth en USB-DAC. Om maar meteen een spoiler erin te gooien; bekabeld is beter dan met Bluetooth, maar: het niveau waarop de Ananda BT via Bluetooth speelt is ongekend. We zien elk jaar de kwaliteit van audio over Bluetooth beter worden en dit is meer dan een forse stap voorwaarts. We durven de stelling aan dat dit heel erg begint te lijken op high end audio. Het verschil horen we als we dezelfde track beluisteren via de USB-DAC functie van de Ananda.
We luisteren naar Sunday Morning van Maroon 5, hun debuutalbum Songs About Jane in FLAC, 16 bit, 44.1 kHz. Het intro begint met drums, waarbij op de snaredrum zogenaamde ‘ghost notes’ hoorbaar zijn. Dit ontstaat wanneer de drummer de stokken losjes laat stuiteren op het vel van de snare. Het zijn ‘just rebounds’, zoals legendarische drummer Bernard Purdie het noemt in deze video die iedere drummer en drum-liefhebber uit zijn hoofd moet leren. Via Bluetooth hoorden we deze ghost notes, maar via de USB-DAC van de Hifiman Ananda BT waren er veel meer details en gelaagdheid te horen in de klank van deze snare-drum. De aanslag, de rebound van de stok en de ‘decay’ (het weer afnemen) van de slag zijn duidelijk hoorbaar.
Een ander luistervoorbeeld: Hey Nineteen van Steely Dan (album: Gaucho, 1980). ook hier luisteren we naar het intro. Tussen de tweede en derde maat (op ± 6 seconden) speelt op het linkerkanaal een subtiel gitaar-rifje. Op de USB-DAC had deze gitaar veel meer ‘smoel’ en dimensie dan via Bluetooth. Het zijn details, maar ze staan voor de mogelijkheid om muziek in al zijn facetten te reproduceren. Bluetooth blijft compressie en compressie is letterlijk platdrukken. Dat de techniek al zover is gevorderd dat we het verschil moeten uitleggen in detaillering, focussering en dergelijke, zegt iets over de progressie die Bluetooth heeft gemaakt als transportmiddel voor draadloze audio. Knap.
Dag Jaap
Ik vrees dat Bluetooth 4 of 5 het verschil niet maakt.
BT 2 had al een EDR van 3 Mbit/s maar EDR dat wordt niet gebruikt voor audio.
Het is al sedert jaar en dag 382 kbs voor SBC en 352 voor APTX.
http://www.thewelltemperedcomputer.com/HW/Bluetooth.htm
“We zien elk jaar de kwaliteit van audio over Bluetooth beter worden”
“ zegt iets over de progressie die Bluetooth heeft gemaakt als transportmiddel voor draadloze audio”
Dat wekt sterk de suggestie dat het aan BT ligt.
Dat is niet zo.
Het protocol is al sedert jaar en dag hetzelfde.
Dat over de jaren heen DAC, amp en niet te vergeten de drivers verbetert zijn kun je BT niet verwijten 🙂
Interessante stelling, Vincent! Wie zal het zeggen? De DAC, amp en digitale filters in de Ananda BT zijn uitmuntend. Dat is zeker waar. Ik lees in de achtergrondstukken wel iets over een grotere capaciteit qua datatransport, ook voor audio-data. We kunnen het helaas (nog) niet meten…
Dag Yung (sorry dat ik je Jaap noemde)
Als je een verklaring in de BT hoek zoekt dan is dat de omvang van de bit pool.
Als je die knijpt dan zakt de bit rate en dat ga je horen.
Maar gegeven een normale waarde is BT audio al sedert jaar en dag ongewijzigd qua bit-rate.
Wat meer achtergrond: https://habr.com/en/post/456182/