Testen
Inhoud
Als geluidsbron gebruiken we de afspeelapplicatie VOX voor Mac OSX en we spelen lossless muziekbestanden af vanaf een iMac 27”. Muziek komt vanaf de Mac, of van de NAS (Synology DS 214 Play). Via USB gaat het signaal naar de Mutec MC-3+ USB Master Clock Generator en van daaruit naar de Weiss DAC2 met streamingmodule. Hoofdtelefoonversterker is de Bryston BHA-1. Bekabeling Cardas Golden Hexlink 5C XLR tussen de Weiss DAC en versterker. Netfilter PFM2 van Van Medevoort, stroombekabeling van Supra. Daarnaast spelen we met de Oppo HA-2 DAC/hoofdtelefoonversterker.
Daarnaast hebben we de TH900 mkII meegenomen naar de muziekstudio waar ook andere muzikanten aan het werk zijn. We hebben een aantal van hen een tijdje laten werken met de Fostex en hen gevraagd naar hun mening.
Impressies
De TH900 mkII laat een brede soundstage horen. Er is ontegenzeggelijk hoogte en diepte in het geluid. Dat horen we bij de binaural opnames van Dr Chessky, maar ook bij ‘gewone’ muziek valt op dat er ruimte is. Dat is prettig en bijzonder, vooral omdat het een gesloten systeem hoofdtelefoon is. Die hebben doorgaans een minder ruimtelijke werking. Dat is ook de reden dat de hoofdtelefoons is het high end-segment open systemen zijn, op enkele uitzonderingen na.
Na enige tijd luisteren valt ons op dat het hoog zeer nadrukkelijk wordt gepresenteerd door de TH900 mkII. Na nog wat langer luisteren vinden we de hoge tonen/frequenties opdringerig en soms zelfs onaangenaam. Het zorgt ervoor dat we niet lang kunnen luisteren zonder moe te worden. Een nadrukkelijke hogetonen weergave kan op het eerste gezicht aangenaam lijken. Vooral bij het A-B vergelijken kiest men al snel voor een helder klinkend exemplaar. Maar op den duur is het vermoeiend.
De TH900 mkII laat zich erg makkelijk aansturen. Zelfs de standaard hoofdtelefoonuitgang van een smartphone of een computer is genoeg voor een flink volume. Sluiten we het Fostex topmodel aan op een hoofdtelefoonversterker van het kaliber Bryston BHA-1, dan ontstaan er problemen met het prettig kunnen inregelen van het volume. Op de laagste volumestand hebben we al een flink geluidsniveau en het wordt zo al snel meer een aan/uit schakelaar dan een volumeregeling. Gelukkig heeft de Bryston een regeling voor de ingangsspanning. Meestal zijn high end hoofdtelefoons juist wat kritischer op versterking en hebben daardoor een hogere impedantie waardoor een hoofdtelefoonversterker nodig is om eruit te krijgen wat erin zit.
In de studio wordt onze indruk bevestigd; de TH900 mkII klinkt in eerste instantie prima. Ook aangesloten op een laptop of de hoofdtelefoonuitgang van een mengtafel. Maar voor lang luisteren (en afmixen of editen) is er teveel kleuring, vooral in het hoog. Als we de Fostex vergelijken met de Denon AH-D7200 die (vermoeden we) dezelfde driver heeft, dan moeten we constateren dat Denon deze driver beter onder controle heeft weten te houden dan Fostex. Hoorden we bij de AH-D7200 vooral een fraaie balans in het frequentiespectrum, bij de Fostex is deze er veel minder.
Ik dacht dat je op vakantie was, of zit je met een laptop op het stand. Je werk loslaten is ook een kunst, hoor.
Fijn dat jullie zo positief kritisch zijn, daar heeft de lezer/consument wat aan!
Welcome! We schrijven voor de lezers… niet voor reclamebureau’s :-).