De Focal Stellia Sound
Inhoud
We hebben de Focal op een paar sets beluisterd. Zowel high-end – de dCS Bartok – als middensegment – Metrum Amethyst – als instap: een Audioquest Dragonfly RED. Op alle drie horen we dezelfde signatuur terug, al zitten er wel duidelijke verschillen in definitie en vooral losheid en imaging.
Glans
De weergave van de Stellia is strak, open en eerlijk. Het laat zonder meer horen waar de bron toe in staat is en hoe het gesteld is met de opname. Echter zonder al te kritisch te zijn. Want ook de zeer betaalbare Audioquest Dragonfly klinkt gewoon prima in combinatie met de Stellia. En dat is vrij bijzonder als u bedenkt dat de Stellia 3000 euro kost. Veelal is zo’n combinatie niet zo wenselijk. Is de Bartok beter? Tuurlijk… maar ook met de Dragonfly genieten we van deze muzikale, lederen, high-end oorwarmers.
Lucht
Wat knap is aan de Focal is dat het geheel niet voelt als een gesloten hoofdtelefoon. Daarmee bedoelen we dat we nog steeds een stereobeeld ervaren. En dat er geen extra druk is op het laag of middengebied. Zoals een beetje het geval is met de Focal Elegia. Deze Stelia voelt gewoon prima in balans en geeft de muziek de ruimte.
Is het even goed als een open Utopia? Dat is lastig te beoordelen, want we hebben – helaas – geen direct vergelijk kunnen maken. Feit is dat ze anders meten en vast ook anders muziek laten ervaren. Het stereobeeld van een open model blijft ruimer en luchtiger dan een gesloten model. Maar eerlijk: deze Stellia komt ‘damn close’. Heel knap.
