Klank
Inhoud
We hebben de BDA-3 getest met diverse bronnen. Een van de bronnen komt uit dezelfde stal; een BDP-2 Digital Player. Hiernaast testen we de BDA-3 met onze oude, trouwe Marantz CD6000OSE. De Marantz profiteert, ondanks deze eveneens een discreet opgebouwde HDAM output stage heeft, direct klankmatig van de BDA-3. Blijkbaar is de techniek van DAC’s het afgelopen decennium substantieel verbeterd. Naar mate we ons door de albumcollectie heen werken ontdekken we bij zo ongeveer elk album weer een extra dimensie. Het is ongelofelijk hoe verfijnd en de BDA-3 klinkt en hoeveel meer deze laat horen.
Initieel vonden wij de BDA-1 in eerdere testen wat clean en afstandelijk klinken. Bij de BDA-3 ervaren we betrokkenheid en blijkbaar heeft deze derde generatie een flinke sprong gemaakt. Helaas hebben we geen BDA-1 of 2 om A-B te vergelijken. De BDA-3 heeft in onze beleving voldoende ‘ballen’ om niet snel te gaan vervelen, maar het klankbeeld blijft desondanks wel heel strak en neutraal.
De enorm goede timing, transparantie en plaatsing projecteren een muzikaal landschap dat helemaal klopt.
Het geluidsbeeld is breed en diep zoals we van Bryston gewend zijn en lijkt mijlen beter te zijn opgebouwd dan de BDA-1. Meer diepte, meer breedte… veel spannender.
Het hoog klinkt luchtig, levendig en ontspannen; nergens een korreltje, rafeltje of enige hardheid. De laagweergave is goed gecontroleerd en loopt ver door tot in het sublaag. In het middengebied klinken stemmen en akoestische instrumenten goed gedefinieerd en zeer realistisch. We menen bij sommige opnames zelfs de lippen van zangers te kunnen horen. Het geheel kenmerkt zich door een enorme transparantie en de aanwezigheid van microdetail. In zijn algemeenheid kunnen we de BDA-3 omschrijven als neutraal en dynamisch met een welhaast ‘analoog’ karakter.
