Geluidskwaliteit
Inhoud
De geluidskwaliteit van deze Bryston 7B3 komt voor een heel groot gedeelte overeen met de Bryston 4B3 waarop deze monoblokken zijn gebaseerd. Bent u benieuwd wat we destijds over de 4B3 hebben geschreven, dan kunt u de review hier teruglezen.
De 7B3 speelt met een hogere mate van openheid en biedt een fractie meer aan resolutie zodat highres audiobestanden veel beter tot haar recht komen. Muziek komt helemaal los van de luidsprekers en zet een hele indrukwekkende bühne in de ruimte neer. Hierbij is de focus vlijmscherp en wordt de muzikale informatie van stemmen of andere informatie scherp gebundeld weergegeven. Hiermee tekenen de artiesten zich scherper af in het muzikale totaalplaatje.
Het podium dat de 7B3 neerzet is groots en diep. De soundstage is breed en deze breedte wordt versterkt door de precieze detaillering die soms zelfs vanuit de wanden van de ruimte lijkt te ontspringen. De muziek wordt licht naar de voorgrond geplaatst. Hiermee ervaren we, met name bij live en akoestische opnames, een hoge betrokkenheid met de muziek. De diepte in het geluidsbeeld loopt denkbeeldig tot een meter of tien de achtergrond in. Hierbij worden de achtergronddetails in de muziek duidelijk weergegeven, maar blijven wel op de plek waar deze thuishoren; in de achtergrond.
De 7’s hebben vooral een hele neutrale klankbalans zonder enige vorm van kleuring in het hoorbare spectrum. Hiermee worden instrumenten in de juiste grootte weergegeven en hebben zware mannenstemmen het gewicht en autoriteit die hierbij passen. De kracht en controle van midlaag tot sublaag is over de gehele linie uitstekend in balans. Het middengebied is kurkdroog en nergens hard of fel. Hiermee klinken snaredrums ongekleurd en authentiek. De trebble heeft een luchtigheid en levendigheid die we niet eerder bij onze 4B(s) hebben ervaren. We grijpen snel naar een paar willekeurige albums uit de kast om te kijken hoe wij deze met de Bryston 7B3’s ervaren.
Big City, Tol Hansse
Dol zijn we op dit album, hoe vaak we het ook beluisteren. Nee, het is geen hoogwaardige muzikale prestatie en mist een paar kruiwagens aan dynamiek, maar daarvoor hebben we andere albums tot onze beschikking. Het moet gezegd worden, artistiek gezien zit de muziek van Tol Hansse subliem in elkaar. We kunnen de tekst en zang moeiteloos volgen en stellen vast dat de teksten na zoveel decennia nog steeds actueel zijn en onze lachspieren worden veelvuldig aangesproken. Wij willen dit album nog wel eens uit de kast trekken om de transparantie, snelheid en het realisme van een audio set vast te stellen. Dit is namelijk een moeilijk album om correct en realistisch weer te kunnen geven.
Bij dit album gaat het ons specifiek om de combinatie van de typische zeurende klank van de trekharmonica, mondharmonica, zacht gedempte warme klanken van banjo of elektrisch gitaar. Alle tracks op dit album zitten volgepakt met geluidseffecten en verschillende instrumentcombinaties met een soortgelijke klank. Deze complexe mix geeft ons een heel goed beeld van het onderscheidende vermogen van een set. Bij minder snelle sets wordt het al snel een brei van een ongedefinieerd ‘achtergrond-iets’, maar door de 7B3 wordt elk instrument omgeven door een isolerend laagje lucht waardoor het instrument met haar specifieke eigen klank er als het ware uitgetild kan worden.
Drums en simpele baslijntjes komen veelal uit een keyboard en klinken, evenals de plastic behuizing hiervan, plat en goedkoop. De verschillende zangers bij meerstemmige zangpartijen zijn duidelijk te onderscheiden. Ook partijen van ver in de achtergrond geplaatste koperblazers en achtergrondzangeressen krijgen met deze 7B3 versterkers voldoende lucht en zijn moeiteloos te volgen. Ondanks de minder goede productie pakt dit album ons op een goede set telkens weer.
A Long Walk On A Short Pier
Vervolgens kiezen we een instrumentaal album van slagwerkgroep Van Kampen. Dit album laat ons de dynamische reserves van een set horen. Van het diepste sublaag naar laag en midlaag. We horen de droge klappen van de vilten kloppers op de vellen van de grote drums slaan, we horen het vel resoneren en voelen de explosieve drukgolven tegen onze borst slaan.
Is de voeding te krap bemeten, is de plaatsing van de luidsprekers niet correct of is er ergens iets in de keten niet op orde, dan klinkt dit album gecomprimeerd en futloos. Klopt de set wel, dan werkt dit album met haar pakkende ritmes en heerlijke cadans aanstekelijk. Met de Bryston 7B3’s ervaren we een enorme snelheid, levendigheid en vooral een hele realistische timbre van het slagwerk en wordt haast tastbaar. Dit album zet bij hogere volumes een heerlijke atmosfeer neer. De controle van de krachtige (bas)drums is erg goed. Zelfs bij hoge volumes grijpen de 7’s de woofers in het nekvel en vullen de ruimte met laag, zonder dat het comprimeert of dichtloopt.
Miles Davis, Kind of Blue
Na al dit dynamische geweld kiezen we voor een subtieler album; Kind of Blue van Miles Davis. Dit is jazz in een hele milde vorm en geeft ons een uitstekend beeld van de klankechtheid van de akoestische instrumenten en imaging eigenschappen van een set.
Met gesloten ogen kunnen we de bandleden in de middelgrote studioruimte zien staan. Een van de saxofonisten heeft de linkerhoek gedeeld met de pianist en staat in de ronde uitsparing van de vleugel te spelen. In de rechterhoek van de ruimte staat de tweede saxofonist voor de drummer te spelen. Beide saxofonisten presenteren zich levensecht in de ruimte. We horen de longinhoud van de saxofonisten de instrumenten instromen en het rietje met alle felheid en scherpte die hierbij hoort resoneren. Hiermee toont de 7B3 haar snelle karakter.
Bij intensieve partijen horen we de ventielen de noten abrupt afbreken. Vanuit het midden speelt de trompettist die uit volle borst en laat de gedempte koperblazer zingen, waarbij ook hier die typische ‘squeeks’ en felheid behouden blijven. Hiernaast en een paar passen voor de piano begeleidt de bassist de band in zijn eigen, rustgevende tempo. Het slagwerk staat rechts achterin de ruimte opgesteld. Bij het aanslaan van de ride horen we het gewicht van de drumstok in de aanslag en klinkt het koperwerk licht gedempt na zonder enige vorm van hardheid. De aanslag op de snare klinkt gedempt en vult de gehele ruimte. Hierbij horen we de snare echoën en geeft een idee van de studiogrootte en ambiance. Het slepende geluid van de brush over het vel van de snaredrum ervaren we als levensecht. Op sommige momenten denken we zelfs “hou nu toch eens op met dat irritante geaai en laat ons luisteren naar de muziek!” We zijn er gevoelsmatig gewoon bij aanwezig. Alsof we op een klapstoeltje voor de muzikanten hebben plaatsgenomen.
Rachmaninoff
Binnen het klassieke genre grijpen we al snel naar het complexe album van Evelina Vorontsova en haar Piano Sonata No.2 van Rachmaninoff. Muziek van deze componist is niet voor iedereen even gemakkelijk te verteren. Onze keuze voor Vorontsova is heel bewust. De opnames zijn van excellente kwaliteit en dit album laat tekortkomingen in headroom, transparantie en transiënt informatie direct horen. Komt de set ergens tekort, dan gaat dit direct ten kosten van het realisme.
Vorontsova bespeelt een D-274 concertvleugel van Steinway en deze wordt bij een hierop aangepast volume ook als zodanig in de ruimte neergezet. Nu is Rachmaninoff ook voor ons een zware kost en Sonata No.2 valt al direct als een krachtige waterval over ons heen. De ferme aanslagen bij hogere volumes hebben bij tijden het effect van een mokerslag. De aanslag van de hamertjes zorgt voor een felle attack en tijdens het pianospel wisselen forte en piano elkaar beurtelings af. De stemmingswisselingen van de componist grijpen ons hierbij zo nu en dan zelfs naar de keel.
De laagste linkshandige octaven rollen met kracht de ruimte binnen en de hogere rechtshandige octaven hameren beurtelings agressief onze gehoorgang in, waarna deze worden afgewisseld met liefelijke, meer frivole klanken. Hierbij zijn de typische hoogfrequente rateltjes en rafeltjes van de snaren soms duidelijk hoorbaar en kunnen we zelfs de kleinste resonanties vanuit de zangbodem van de vleugel horen. Dit alles voegt een hele nieuwe dimensie toe aan dit album.
Bij de variaties on a Theme of Corelli horen we een enorme diepte en beluisteren afwisselend de gedempte aanslagen en de uitsterftijd van doorklinkende aanslagen. Met de 7B’s kunnen we de informatie nauwelijks verwerken en na een vijftien minuten intensief luisteren voelen we ons, mede dankzij de enorme dynamiek die de Bryston 7B3’s leveren, emotioneel gesloopt; de beleving waarmee de 7’s dit album brengen is voor ons ongeëvenaard.
We beperken ons tot deze albums, maar welk willekeurig album we ook uit de kast trekken, we ontdekken telkens nieuwe lagen die voorheen voor ons verborgen waren en horen nuances in nummers we nog niet eerder zo hebben ervaren. Bij het beluisteren van highres muziekbestanden wordt dit gevoel alleen maar sterker. We beseffen ons dat we onszelf met de kennismaking met deze 7B3’s mogelijk in een lastige positie hebben gemanoeuvreerd. Althans… de positie van onze spaartegoeden.
Bedankt voor de mooie review!
Ik ben mij aan het oriënteren op een nieuwe versterker en deze mono’s staan op mijn lijstje. De nieuwe aanschaf zal een AVM SA8 vervangen. Kan je kort iets zeggen hoe de kwaliteit zich verhoudt tussen deze versterker, de Brystons en (als je er ervaring mee hebt) Pass Labs XA60.8 of X260.8? Ze sturen Kharma CRM 1.2 aan.
Proficiat! Mooie upgrade voor A-A lijkt mij.
Trouwens wel bijzonder die garantievoorwaarde van Bryston.
Zit ook op een setje eindbakken te wachten maar heb meer betaald voor minder.
Minder vermogen en minder garantie. Misschien toch iets niet goed gedaan… 🙂