Bij Alpha-Audio zijn we altijd verheugd wanneer we een debuutalbum van een nieuwe artiest mogen beluisteren. In dit geval het eerste Live Asian Dance Music album uit – jawel – Nederland. Althans, in deze woorden wordt het album middels een persbericht aan ons gepresenteerd. We zijn in elk geval erg benieuwd en besluiten een recensie-exemplaar aan te vragen.
BMI Goes India is een project van twee Nederlandse artiesten, Barend en Maarten Tromp; een ‘dance’ duo uit het zuiden des lands. Maarten en Barend Tromp zijn in de psytrance en goatrance kringen geen onbekende artiesten. Ze hebben al in diverse Goa en psytrance feesten opgetreden. Barend is een geoefend sitar speler en Maarten is – naar eigen zeggen – de knoppenman.
De link met India lijkt ons dus wel duidelijk. Dit muziek album is een compilatie van het werk van beide heren. Het album is uitgebracht door een Eindhovens label welke tevens de eerder genoemde Goa en psytrance feesten organiseert. Top.
Onder invloed van trance
Volgens de heren Tromp combineert BMI Goes India elementen van de klassieke Indiase en Bollywood muziek uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw met moderne dance-melodieën. Deze combinatie zorgt, volgens de band, voor een unieke, sfeervolle en dansbare muziekstijl. Tijdens de events combineert BMI Goes India de muziek met een visueel decor, waardoor er een optimale beleving ontstaat.
Nu zijn wij opgegroeid in de jaren ’90, de begin periode van dance, trance en Goa. Zo ongeveer ons gehele loon inclusief spaartegoeden zijn destijds opgegaan aan het feesten onder het genot van juist deze muziek. We zijn dus benieuwd of BMI Goes India bij ons een snaar weet te raken.
Eind jaren ’80 en begin jaren ’90 van de vorige eeuw, kwam uw redacteur in aanraking met trance invloeden. Deze trend ontstond in de jaren ’80 en dit was min of meer gelijktijdig met de periode van de Commodore Amiga en Atari ST demo-scene. Deze 16-bit machines inclusief de juiste software bleken een goede kweekvijver voor muzikanten in spe. Al dan niet in combinatie met midi en professionele samplers werden trance invloeden opgepakt en werden er door artiesten zonder muzikale achtergrond vele opzwepende composities gemaakt.
Misschien was de combinatie van beide scenes inclusief de laagdrempeligheid om dergelijke muziek met een kleine beurs te creëren verantwoordelijk voor de explosie aan trance-talent in de 90’s. En de verschillende stromingen die hier weer uit zijn voortgekomen. Wie zal het zeggen. Wij hebben er destijds van genoten en velen genieten er vandaag de dag blijkbaar nog steeds van.
BMI Goes India
Al bij het openingsnummer gaat BMI Goes India enthousiast van start. We worden direct bedolven onder een tsunami van sitarklanken en deze dringen op hoog tempo onze gehoorgang in. Wellicht was een meer down-tempo introductie geschikter geweest om even in de stemming te komen. Dit is immers geen uitzinnig festival, maar een huiskamer waar doorgaans niet fulltime (doch wel eens incidenteel) hartstochtelijk wordt gedanst.
Veel sitar en industrial invloeden. En samples met gesproken tekst. We ontdekken initieel raakvlakken met, onder meer, het Duitse Klangwelt. Naar mate de nummers elkaar opvolgen komt er meer rust in het geheel. De ‘drukte’ in de muziek neemt licht af, waardoor het een meer volwassen karakter krijgt. Vanaf de derde track worden de nummers interessanter en meer complex. Trance, Industrial en zelfs Disco riffs vervlochten in psychedelische melodieën volgen elkaar op, met de Sitar als verbindend element.
Klank
Alpha-Audio besteed veel aandacht aan de kwaliteit van de productie in haar reviews. Bij BMI Goes India nemen we een progressie waar in de mixing en mastering kwaliteiten, waarbij de laatste drie nummers echt van prima kwaliteit zijn. Misschien heeft deze productie niet helemaal de gelaagdheid en holografische geluidsbeeld van de Wisseloord’s van deze wereld, maar het is desondanks prima in orde. Dergelijke kwaliteit kost immers een vermogen en kunnen niet anders concluderen dan dat BMI Goes India een prima eerste release heeft geproduceerd. Helaas stopt het album na de achtste track. Net op het moment dat we lekker in de muziek zitten. Nog maar eens een rondje dus.
Eindoordeel
Het debuutalbum van BMI Goed India laat ons met vlagen van weemoed terugdenken aan de muzikale ‘cowboywereld’ ten tijde van de demo scenes. We ervaren flarden van de eerste gemoedelijke en kleinschalige house party’s waarbij we, al dan niet onder invloed van het een of het ander, genoten van – en bewogen op – progressieve trance en Goa melodieën.
Maar, het blijken slechts flarden. We hebben ons blijkbaar te veel misdragen. We schuiven het maar af op Korsakov. Zoals we dit al jaren doen. Aan BMI Goes India zal het echt niet liggen. Zij gaan door met feesten. En we snappen prima waarom. Heren Tromp, ga vooral zo door. We wachten in spanning op het logische vervolg.
