Review B.M.C. Audio Ultradac

Vergelijken

Onze referentie dac in deze prijsklasse is de Sonnet Morpheus. De Morpheus is een NOS dac zonder toeters en bellen en zonder headphone output. De Morpheus legt andere klemtonen en gaat voluit voor puurheid, zuiverheid en eerlijkheid. Een ideale dac om mee te testen dus maar ook eentje om enorm van te genieten. De Morpheus klinkt loepzuiver op de AHB2 met een autoriteit onderin die je niet onmiddellijk zou verwachten. Lage tonen hebben een ongelooflijke lichtvoetigheid, als een sprinter die nauwelijks de grond raakt. Bij de Ultradac resoneren de lage tonen dan weer wat langer door. Een opvallend verschil tussen beide dacs. 

De Morpheus is sneller en vinniger dan de Ultradac die dan weer countert met een aangename volheid die een wat frisse speaker goed kan gebruiken. Imaging door de Morpheus is iets beter dan bij de Ultradac, de Morpheus trekt alles nog wat meer uit elkaar, maar detaillering ‘an sich’ zit op hetzelfde niveau. Toch gaat de Morpheus op bijna elk vlak net iets verder maar al bij al houdt de Ultradac zeer goed stand. Hij haalt het volgens ons zelfs als het om emotie en betrokkenheid gaat.

Headphones

Aangezien de hoofdtelefoonversterker ook veel aandacht kreeg tijdens de ontwerpfase hebben we ook tijd genomen om dit onderdeel grondig te testen en te vergelijken met onze HPA4. We gaan even op het tapijt zitten en nemen er zowel onze Hifiman Sundara alsook een Fostex TH900 MK2 bij. Dank overigens aan Mafico voor het voorzien van de Fostex. 

Onze Sundara is niet echt moeilijk aan te sturen maar door onze telefoon klinkt hij maar gewoontjes. Wanneer we hem aan de Ultradac of HPA4 hangen komt hij helemaal tot leven. We luisteren naar nieuw werk van Tricky en de B.M.C. Audio Ultradac perst werkelijk het laatste procentje geluid uit deze geweldige budgetvriendelijke hoofdtelefoon. Vooral de balans is voortreffelijk. De beats komen strak door en de stem van Marta Zlakowska (de nieuwe muze van Tricky) begeestert. We horen geen ruis als we het volume opendraaien (zonder muziek) en er is voldoende jus aan boord om de Sundara vlot aan te sturen.

Japanse traditie versus Deutsche Gründlichkeit

Met de Fostex ligt dit anders. We hebben hem eerder getest en waren toen slechts matig enthousiast. Hij is behoorlijk duur en ook de weergave overtuigde niet helemaal. Toch heeft de Fostex heel wat kwaliteiten. Hij wordt vanaf de boomschors tot bij de afwerking volledig met de hand gemaakt door een ambachtsman en voorzien van misschien wel de mooiste lakverf op de markt. Hij zit ook geweldig, een eigenschap die vaak onderschat wordt. Een leuke extra is de meegeleverde houder waardoor je dit juweeltje zorgeloos kan ophangen. Hoe zullen deze ‘cans’ presteren op de Ultradac?

Aansturen is in elk geval geen probleem want het volume moet zelfs wat naar beneden t.o.v. de Sundara. Zelfs op een telefoon of computer zal deze hoofdtelefoon moeiteloos presteren. Wat onmiddellijk opvalt is het bloedmooie laag! We horen veel meer impact en informatie dan door de Sundara. Alles klinkt ook meer open en dat mag ook wel gezien het prijsverschil. De TH900 MKII is geen hyperrealistische weergever maar eentje die vooral gaat voor emotie en betrokkenheid. Hoge tonen klinken niet scherp door de Ultradac, in tegenstelling tot de ervaring die collega Yung had op de Bryston BHA-1. Bizar. Even kijken wat het geeft op de Benchmark HPA4. Ook hier is de ‘match’ niet ideaal. Met de Ultradac zit de balans wel goed en doet het warme dekentje, dat we al hoorden door de luidsprekers, wonderen. Wellicht zal een buizenbak ook goed gaan maar toch is het frappant hoe moeilijk het is om een passende versterker te vinden voor de TH900 MKII.  

Gerelateerde artikelen

Review Cambridge Audio MXN10 streaming bridge

Review Acoustic Energy 520 luidsprekers – Weelderig bad van muziek

Review Art Speak SPDIF-kabel, nieuwe versie – De Oorwurm