Home Review B.M.C. Audio Ultradac

Review B.M.C. Audio Ultradac

7

Voordelen

  • Heerlijke dac
  • Uitstekende volumeregeling
  • Uitstekende hoofdtelefoonversterker
  • Prijs/kwaliteit verhouding
  • Bouw

Nadelen

  • Love it or hate it design
  • Beperkt aantal inputs

Prijs: € 3198

Bouwkwaliteit
Inzetbaarheid
Weergave
Prijs
BMC Audio Ultradac

Luisteren

De jonge Kelly Lee Owens uit Wales heeft net haar tweede album “Inner Song” uit waarop heel wat elektronische juweeltjes staan. De beats komen gecontroleerd over maar lopen ook voldoende lang door. Het is niet gortdroog en r*t*strak als bij de Morpheus bijvoorbeeld. De Ultradac heeft een uitstekende timing en volgt feilloos het ritme van elke track. Elektronische muziek krijgt net wat meer gloed waardoor we nog meer dan anders genieten van dit genre.

“So tonight you might see” van Mazzy Star is een album dat hier vaak de playlist haalt. Het is een tijdloos album met als kers op de taart de bovennatuurlijke stem van Hope Sandoval. Het nummer ‘Into Dust’ neemt je mee op sleeptouw naar het onvermijdelijke en hoewel dit nummer op elke set wel klinkt, weet de Ultradac de sfeer van het nummer weergaloos over te brengen. Instrumenten klinken fris en helder maar zonder hard en scherp te worden. Het valt op dat snaren lang blijven nagalmen en die ‘decay’ is misschien wel de grootste kwaliteit van deze dac. 

“Twee Lindebomen” van Karen Willems is een experimenteel album vol kleine details die moeiteloos hoorbaar zijn. Uiteraard leveren de Atc’s al een behoorlijk open raam op de muziek maar de conversie moet ook top zijn. De dreigende, bijna spookachtige nummers klinken net omwille van die hoge detaillering verbluffend. Nergens wordt het steriel of analytisch want de balans tussen detail en gevoel is bij de Ultradac quasi perfect.  

Het album “Tamotaït” van Tamikrest brengt wereldmuziek van de bovenste plank. Stemmen klinken natuurlijk en s-klanken worden niet extra benadrukt. De afzonderlijke plaatsing van de instrumenten (imaging) is uitstekend en het stereobeeld is ruim. Niet enkel in de breedte maar ook in de diepte. Complexere stukken vormen geen enkel probleem en het valt op dat de Ultradac ondanks zijn transparantie erg gemoedelijk overkomt. Nooit opdringerig of vermoeiend. 

“Unifony 2”, een project van Minco Eggersman en Theodoor Borger, brengt een mengeling van jazz en klassiek en het werkt nog ook. Deze haast filmische muziek komt wonderschoon door en laat ons tijd en ruimte vergeten. De Ultradac weet hier opnieuw het fijne koord tussen transparantie en beleving te bewandelen. Dit album klinkt subliem en we beseffen plots hoe goed de combinatie met de Benchmark AHB2 is. Wanneer je de Ultradac rechtstreeks op een eindversterker aansluit haal je er volgens ons dan ook het maximum uit.

7 REACTIES

×