Luisteren naar pop/rock
Inhoud
In de track van Mammal Hands domineren de droge tikken en het ruisen van de bekkens. De saxofoon klinkt helder en wat donker, met veel klank maar wat weinig diepte in het geluid. De piano valt iets naar de achtergrond, wat met deze track niet vaak gebeurt. Je hoort naadloos wat de Rega doet: het hoog benadrukken, veel snelheid en precisie in de dynamiek van toetsaanslagen of een handslag op een tabla en veel boventonen in de instrumenten. De basgeluiden zijn snel en heel erg strak, maar de totale nagalm is beperkt, wat je het gevoel geeft dicht op de spelers te zitten. Hetzelfde hoor je in de tracks van Rain Tree Crow en Steely Dan.
Foreigner is helder en in balans. Laura Marling klinkt erg feitelijk en droog, wat warmte wordt wel gemist.
Queen klinkt meer dan bombastisch, het is eerder opgeblazen en gekunsteld, het nummer wordt op volle kracht je oren in geblazen. De Rega kent geen genade voor wat de mixing en mastering engineers geknutseld hebben in de studio, maar gek genoeg is het stiekem lekker. Hetzelfde geldt voor ‘Jump’ van Madonna. Je wordt ondergedompeld in de brede soundstage. Het is meer een meeslepende ervaring dan dat het een correct HiFi geluid is, maar lekker is het wel. De beats van Underworld worden te klinisch om meeslepend te zijn.
Led Zeppelin klinkt helder en heeft een goede drive in de muziek. De capriolen van de heren op gitaar, bas en drums en in de zang van Robert Plant komt luid en duidelijk over. Ook Stevie Wonder’s ‘As’ klinkt helder en ritmisch. Etta James deelt haar jaloezie met je. Deze jaren 70 opnamen krijgen een helderheid in het midden en hoog die erg prettig is om naar te luisteren.
Tangerine Dream’s ‘Rubycon’ is een fascinerende reis door een geluidslandschap. Het is onmiskenbaar dat dit in een analoog tijdperk gemaakt is, de Elicit laat dat heel goed horen. Het is een ritmisch, helder en open geluid en er komen allerlei details in het grote stereobeeld naar voren, zonder dat het geheel verstoord wordt. Spot-on weergave.
Bij ‘A Caged Bird/Imitations of Life’ van Cinematic Orchestra komt het duale karakter van de Elicit duidelijk naar voren. De ritmische drive is het eerste wat opvalt. De enorme soundstage is een overtreffende trap van enorm, maar valt hier en daar wat uit elkaar. Het geheel is wat analytisch van aard en het refrein klinkt wat hol. Dit is geen beroerd gemixte track, maar wel één met effectbejag. De Elicit trekt het helemaal uit elkaar. De wolf schudt de schapenvacht af.
Ik heb zelf een aantal Rega versterkers in huis gehad en ik moet zeggen dat je in alinea 3 en 4 van de inleiding de spijker op zn kop slaat.
Ik heb denk ik nog nooit een betere omschrijving van de Rega house sound gelezen. En daar word ik blij van!