Luisteren naar muziek

Queen’s ‘Innuendo’ klinkt vol en bombastisch. Het is een waardeloze mix maar de Cyrus maakt er het beste van. Je hoort ook dat het totale stereobeeld van de Cyrus groot is, ondanks dat het zwaartepunt in het midden te vinden is en dat werkt hier in het voordeel. De gitaren die van links naar rechts zwiepen maken enorme zwiepen zonder dat het hele beeld uit elkaar valt.

In Tangerine Dream’s ‘Rubycon’ komt het ritmische, wendbare karakter duidelijk naar voren. Er ligt wat meer nadruk op de klanken van analoge sequencers en de donkere, broeierige sfeer is hier niet aanwezig. Deze uitvoering van Rubycon klinkt eerder als een vriendelijk beekje waarover het zonlicht speelt dan de mythische rivier die het rijk van de levenden en de doden scheidt.

Alyson Moyet’s verdriet over het einde van de liefde komt uit haar tenen en de boosheid en het verdriet op Metallica’s ‘Untill It Sleeps’ is invoelbaar. De droge klappen van drummer Lars Ullrich hebben impact.

De dance klanken van Madonna komen goed tot hun recht en de beats pompen de speakers uit bij Underworld. Het heeft net genoeg venijn om impact te hebben en er zit genoeg ruimte in geluid om te voorkomen dat een brij aan tonen in het middengebied je trommelvliezen pijnigen. De Cyrus produceert de dansritmes met klasse, maar wel punchy.

Cinematic Orchestra laat weer eens horen dat de afmetingen van de soundstage niet onderdoet voor andere versterkers. De keuze van Cyrus in hoe de soundstage gepresenteerd wordt werkt buitengewoon goed voor deze track en biedt een diepe 3D ruimte waar je voor je gevoel in kijkt.

Analoge jaren 70 opnamen, zoals Steely Dan’s ‘Katy Lied’, maar ook Gino Vanelli’s ‘Powerful People’ klinken ongelofelijk goed op de Cyrus. Classic verwijst kennelijk niet alleen naar de oorsprong van deze lijn van apparaten van Cyrus, maar ook naar het vasthouden aan hun klankkarakteristiek die erg doet denken aan het analoge tijdperk. Je zou bijna kunnen beweren dat met de hernieuwde aandacht voor vinyl de Cyrus de perfecte match is in klankkleur en karakter. Als je maar lang genoeg vasthoudt aan je traditie word je vanzelf weer hip!

De atmosfeer van het concert van Etta James is bijna voelbaar. Ook dit is weer een jaren 70 opname en de Cyrus eet het alsof het de brandstof is waarop de versterker loopt.

Klassieke muziek

Kamermuziek en stemmen bevallen goed, zoals het Huelgas Ensemble, Matthias Goerne en Nathalie Stutzmann in de ‘Alto Rhapsody’. Het koor in de ‘Alto Rhapsody’ staat heel mooi mee te zingen. Niet alleen klinkt het als een koor, ook de details van de individuele stemmen mengen mooi met de stem van Stutzmann.

In de Debussy uitvoering krijg je veel nuances in het spel van de viool en de piano mee. De nadruk ligt op de uitvoering, op wat de spelers willen overbrengen op de luisteraar. De details die ze aanbrengen in hun spel en die de Cyrus benadrukt helpt om dat over het voetlicht te brengen.

Bij Mahler en Prokofiev wordt een haarscherpe afbeelding van het orkest in het geluidsbeeld gemist, het is wat diffuus. De verschillende instrumenten en instrumentgroepen hebben niet veel body, het mist wat gewicht in het geluid en dat is niet wat je verwacht bij het horen van bijna een volledige bezetting van een orkest. Mooie details in de percussie vallen op, de lijn van de muziek is goed te volgen, maar als geheel is dit niet waar de Cyrus schittert.