[ChristopheV]

Deze weet ik wel van, was me niet ontgaan.

Hier heb een punt. Deze keren inderdaad terug, zij het niet helemaal, naar de vorige traditie. Ze streven naar een balans tussen de efficiëntie van bassreflex en de tightness van gesloten luidsprekers door meer nadruk te leggen op de interne absorptie. Ben benieuwd hoe die klinken. Maar ‘slik’, die prijs is schrikken. Prijs per speaker is meer dan mijn budget voor een paar.

Ik me af of al die moeite die Yamaha hier doet de moeite waard is en of je niet beter resoluut kiest voor een gesloten dan heb je in elke geval niet meer efficiëntie maar wel meer plaatsingsgemak. Laatste is geen overbodige luxe in onze immer compacter wordende woningen en ook met steeds minder traditionele vormen van woonkamers. Ook zou de kostprijs (in dit geval toch) kunnen dalen en krijg je ‘in theorie tenminste’ meer bang-for-the-buck.

Het komt in feite op hetzelfde neer. Op heden is bassreflex de norm (waarom nagenoeg exclusief?) en worden de randjes eraf gelopen met slankere kasten en minder drivers met per definitie minder conusoppervlakte (is exponentieel evenredig met diameter driver) en conusmateriaal dat altijd maar dunner, stijver (althans zo beweerd) en efficiënter (eveneens althans beweerd) wordt. Lijkt me eerder een race onder fabrikanten om te zien wie zijn luidsprekers nog aan de man/vrouw kan brengen en tegelijk zijn winstmarge kan verhogen door zo onzichtbaar mogelijk te besparen. Het lijkt erop dat ontwerpers de gesloten kast niet eens meer voorstellen aan hun CEO omdat ze die niet zullen kunnen doen passen in het kostenplaatje dat vooropgesteld wordt. De verkoopprijs staat er los(ser) van en wordt gedicteerd door merkpositionering en pedigree gepusht door de sterkte van de marketingmachine. Dat zie je goed als je bv B&W gaat vergelijken met, in hun ogen allicht, een ‘wannabee’ als Teufel.

Om een non-discussie ten ontaarden zou je in theorie alles moeten objectiveren. Probleem is nu net dat hifi en nog meer luidsprekers evenzeer een objectieve als subjectieve (persoonlijke) zaak zijn. Dat subjectieve maken de marketing-bobo’ graag gretig gebruik van.

Even speculeren: het zijn allicht de marketing-yuppies die sinds eind jaren zeventig en begin jaren tachtig voor ‘nice paycheck’ (ik ben er 35) indirect het voorheen spontaan ontstaan ontwerpproces stelselmatig zijn gaan beïnvloeden door parameters en marge op te leggen. Hierdoor zijn veel van de ‘fine fleur’ zaken in ons leven verdwenen en moet je economiseren op ervaringen. Is niet alleen in hifi zo. Vroeger was alles beter? Ja en neen. Nuance is vereist. Maar bedenk even hoeveel mensen hebben tegenwoordig nog een muziek installatie van +1.000 euro? Er was ooit een tijd dat de generatie van de babyboomers (mijn vader bv) hierin investeerden net als in de aankoop van een auto. Toen was het ook meer ‘common place’ evenals de prijs hierdoor en nu is alles exclusiever geworden. Ik vraag me soms af wie de klanten van bv McIntosh en bv Audio Research zijn. Daar zitten zeker mensen bij die uit liefhebberij flink sparen of zelfs een lening aangaan maar daar zitten toch ook rijke hufters bij die niet eens het verschil kennen tussen een set van 5.000 euro of 50.000 euro en die enkel het zoveelste statussymbool kopen naast hun aston martin of andere bolides. Sommigen zullen nu zeggen dat dankzij die laatste groep de topmerken kunnen overleven. Zeggende woorden zonder fundament. Bovendien is wat minder middelen eens goed voor een onderneming daar stimuleer, onontsnapbaar dan, de innovatie meer en ook terugkeer naar essentie en de reden voor het ontstaan van hifi nl. thuis genieten van muziek ipv pochen en je lege ziel vullen (niet allen inbegrepen). Schoon schip? Kan dat nog als je in dit pad zit?